บทเจ็ดสิบสี่

หลายชั่วโมงต่อมา

แสงเทียนนวลตาสั่นไหวระริกบนผนังห้องสลัว—ฝีมือการจัดของดีแลน—ทอดเงาหยอกล้อเริงระบำไปตามจังหวะดนตรีเย้ายวนที่ขับกล่อมอยู่ทั่วบริเวณ

กลิ่นวานิลลาและไม้จันทน์หอมลอยอวลอย่างอ้อยอิ่ง โอบล้อมบรรยากาศไว้ในอ้อมกอดอันมัวเมา

บัดนี้เป็นเวลาเย็นย่ำ ไม่กี่ชั่วโมงหลังพิธีจบการศึกษา และหลังจากที...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ